آزمون تافل (TOEFL) توسط موسسه ETS که یک نهاد خصوصی است طراحی شده و سوالات آن از طریق مراکز برگزار کننده و مورد تایید در اختیار داوطلبان قرار می گیرد. علاوه بر طراحی سوالات آزمون، انتشار کتاب های آموزشی، فایل های آموزش زبان و غیره، این موسسه گزارش نمرات زبان شما (Score Report) را به صورت کاملا مستقلانه با دریافت هزینه در اختیار دانشگاه ها و مراکز آموزشی قرار می دهد.

همانطور که پیشتر بیان کردیم هر دو آزمون آیلتس (IELTS) و تافل (TOEFL) مورد تایید دانشگاه های بین المللی سراسر جهان برای اعطای پذیرش هستند، اما آزمون آیلتس معمولا با لهجه بریتانیایی و آزمون تافل با لهجه امریکن اقدام به ارزیابی داوطلبان می کنند. علاوه بر تفاوت زبانی و ظاهری در این دو آزمون یکی از مهمترین نقاط تمایز مربوط به انواع آنها است.

آزمون آیلتس در دو نوع آکادمیک (Academic) و عمومی (General) برگزار شده و آزمون آکادمیک یا دانشگاهی آن برای مهاجرت تحصیلی و دریافت پذیرش در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری ضروری است. اما آزمون تافل تنها در یک فرمت مشخص و به صورت اینترنتی (iBT) و کاغذی (PBT) برگزار می شود که نوع برگزاری آن در ایران از نوع iBT است.

آزمون iBT به گونه ای طراحی شده است که شما می بایست در مراکز مشخص شده سازمان ETS در هر کشوری اقدام به ثبت نام کرده و با استفاده از پرداخت آنلاین دلاری و یا وارد کردن کد ووچر (Voucher) اقدام به رزرو صندلی کنید. در زمان آزمون تمامی پاسخ های دریافتی از شما در بخش های ریدینگ، لیسنینگ، اسپیکینگ و رایتینگ مستقیما از طریق اینترنت به سازمان ETS منتقل شده و مصححان سازمان اقدام به بررسی و نمره دهی می کنند.

در حال حاضر آزمون تافل مورد قبول بسیاری از دانشگاه ها در سراسر جهان است و تعداد بسیار اندکی از موسسات عالی هستند که فقط یکی از آزمون های آیلتس و یا تافل را قبول می کنند. برای مثال برخی از موسسات آموزش عالی در انگلستان تنها بر روی نمره آیلتس تاکید دارند و ارائه آن را برای دریافت پذیرش ضروری می دانند و در مقابل برخی از موسسات آمریکایی تنها نمره تافل (TOEFL) را می پذیرند.

در سالهای اخیر اداره مهاجرت بریتانیا نیز برای دریافت ویزای اقامتی تنها ارائه نمره آیلتس را شرط اصلی دانسته و نمره تافل را بدون اعتبار می شمارد. شما می توانید در زمان ثبت درخواست گزارش نمره (Score Report) در سایت ETS، لیست تمامی دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی که آزمون تافل را می پذیرند مشاهده نمایید. اما توصیه می شود قبل از اقدام به اپلای و ارسال مدارک به دانشگاه مورد نظرتان سعی کنید لیستی از پیش نیازهای آن را دریافت کرده و حداقل نمرات مورد قبول دانشگاه را در آزمون کسب نمایید.

برای مثال اگر می خواهید برای University of Waterloo در کشور کانادا اپلای کنید باید بدانید که این دانشگاه نمره تافل کمتر از 100 را برای مقطع دکتری و کمتر از 90 را برای مقطع کارشناسی ارشد نمی پذیرد. شما می توانید اطلاعات مربوط به این پیش نیازها را از طریق ارسال ایمیل به مسئول تحصیلات تکمیلی و یا سرچ در وبسایت رسمی دانشگاه بیابید.

شاید برای شما این سوال به وجود آمده باشد که اگر آزمون تافل (TOEFL) فقط برای مهاجرت به خارج از کشور کاربرد دارد یا خیر. قطعا کسب یک نمره خوب در آزمون تافل می تواند رزومه شما را قوی تر کرده و فرصت های شغلی و تحصیلی بسیار خوبی در داخل کشور برای شما فراهم کند. در حال حاضر بسیاری از کارفرمایان به دنبال افرادی هستند که توانایی بالایی در برقراری ارتباط به زبان انگلیسی داشته باشند و در این راستا حقوق و مزایای بالاتری نسبت به سایرین برای این افراد در نظر می گیرند.

و یا برای ادامه تحصیل در مقطع دکتری در بسیاری از دانشگاه های سراسر کشور نیاز است که شما مدرک تافل با نمره بین 60 تا 100 ارائه نمایید. بنابراین داشتن نمره تافل قابل قبول نه تنها یک مزیت بلکه یک ضرورت برای ارتقای شغلی و تحصیلی هر فرد در داخل کشور محسوب می شود. به یاد داشته باشید که یک تفاوت عمده بین "داشتن نمره تافل" و "نمره قابل قبول تافل" وجود دارد. "داشتن نمره تافل" بدین معنا است که شما در آزمون تافل (TOEFL) شرکت کرده اید و یک نمره بین 0-120 کسب کرده اید و ممکن است نمره شما 40 یا 110 باشد.

اما "نمره قابل قبول تافل" بدین معناست که نه تنها شما در آزمون تافل شرکت کرده اید بلکه موفق شده اید توانایی بالایی در انتقال مفاهیم به زبان انگلیسی از خودتان نشان دهید. فرض کنید شما در آزمون تافل نمره 81 را کسب کرده اید و قصد دارید برای یک دانشگاه در آمریکا اپلای کنید که نمره تافل کمتر از 90 را نمی پذیرد. بنابراین تنها گزینه پیش روی شما دوباره شرکت کردن در آزمون تافل و کسب نمره 90 یا بالاتر است. حال متوجه شدید که تنها "داشتن نمره تافل" اهمیت ندارد بلکه "نمره تافل باید قابل قبول باشد".

در آزمون تافل طیف وسیعی از موضوعات دانشگاهی و علمی در قالب مهارت های خواندن (Reading)، مهارت شنیداری (Listening)، مهارت گفتاری (Speaking) و مهارت نوشتاری (Writing) مورد ارزیابی قرار می گیرند. با توجه به اینکه نمره این آزمون برای بسیاری از موسسات و دانشگاه ها کاربرد دارد، ضروری است که سرفصل های علمی و دانشگاهی بیشتری در آن گنجانده شود.

برای مثال موضوعاتی مانند تاریخچه اختراع چرخ، نحوه تشکیل بستر رودخانه ها، نظریات مربوط به شکل گیری حیات و یا انقراض دایناسورها، هنر و فرهنگ، زندگی نامه دانشمندان و افراد سرشناس، محیط زیست، تاریخچه به وجود آمدن برخی از انواع ابزار کشاورزی، موضوعات باستان شناسی و غیره مورد سوال قرار می گیرند. طراحان سوال در موسسه ETS، تمامی متن های مربوط به مهارت های خواندن (Reading) را به گونه ای طراحی کرده اند که عملکرد شما در محیط دانشگاهی سنجیده می شود.

متنهای این بخش برگرفته از کتب، مقالات و متون علمی بوده و درک شما از این متون نشان می دهد. این متون بسیار شبیه به مطالبی هستند که به احتمال زیاد شما در دانشگاه و سر کلاس درس با آنها مواجه خواهید شد. در قسمت مربوط به مهارت شنیداری (Listening)، سوالات مربوط به سخنرانی استاد سرکلاس درس و یا گفتگوی بین دو دانشجو و یا استاد در محیط دانشگاه است.

چرا که شما در آینده قصد دارید وارد محیط دانشگاه شوید و می بایست با گفتگوی مشابه آن آشنا شوید. در قسمت مربوط به مهارت گفتاری (Speaking) و مهارت نوشتاری (Writing) نیز چند سوال مرتبط به مباحث علمی و بعضا عمومی به شما داده می شود تا به وسیله آن بتوانید توانایی ارتباطی و تسلط خودتان به زبان انگلیسی را نشان دهید.

همواره به دانشجویان و داوطلبان شرکت در آزمون تافل (TOEFL) توصیه می شود که برای بهبود مهارت های چهارگانه زبان انگلیسی متون علمی را از سایت های معتبر علمی مطالعه کنند تا با واژگان پرکاربرد در محیط دانشگاهی بیشتر آشنا شوند.

جهت تقویت مهارت شنیداری (Listening) و مهارت گفتاری (Speaking) نیز میتوانید فیلم ها و سخنرانی های علمی را دانلود کرده و در اوقات آزاد به آنها گوش دهید. این کار باعث می شود تا علاوه بر آشنایی با تلفظ صحیح لغات با جملات و اصطلاحات رایج زبان انگلیسی بیشتر آشنا شوید.

در این مقاله قصد داریم 4 بخش مختلف آزمون تافل را در قالب ساختار امتحان به شما معرفی کنیم و این بخش های در آزمون تافل عبارتند از:

مهارت های خواندن (Reading): اولین بخش آزمون تافل به ارزیابی و سنجش مهارت خواندن زبان انگلیسی در داوطلب می پردازد این بخش در آزمون iBT معمولا بین 60 تا 100 دقیقه است که بین 3-5 متن (Passage) به تعداد 700 کلمه به شما داده می شود تا به آنها پاسخ دهید. هر متن 700 کلمه ای بین 10-14 سوال 4 گزینه ای دارد که سوالات آن انواع مختلفی دارد و معمولا از نوع درک مطلب هستند.

بدین معنا که شما برای پاسخگویی به سوالات می بایست متون را به خوبی درک کرده و به حافظه بسپارید. به یاد داشته باشید که اجازه بردن هیچ وسیله ای را به سر جلسه ندارید و تمام چیزهایی که نیاز دارید از قبیل مداد و کاغذ چک نویس از طرف مسئولان برگزاری امتحان به شما داده می شود.

مهارت شنیداری (Listening): دومین بخش  آزمون iBT تافل (TOEFL) که بلافاصله بعد از مهارت خواندن مطرح می شود، سوالات مربوط به مهارت شنیداری است. زمان پاسخگویی به سوالات این بخش 60-90 دقیقه است که در آن 2-3 مکالمه آکادمیک (Conversation) و 4-6 سخنرانی کلاسی (Lecture) وجود دارد که برای هر کدام از آنها بین 5-6 سوال چهار گزینه ای مطرح می شود. سوالات این بخش بر خلاف بخش مربوط به مهارت های خواندن (Reading) اصلا مفهومی و درک مطلب نبوده و دقیقا بر روی اطلاعات ارائه شده در فایل صوتی تمرکز دارد.

لازم به ذکر است شما پس از انتخاب گزینه و پاسخ به سوالات دیگر نمی توانید آن را اصلاح و یا ویرایش کنید اما این امکان برای بخش Reading وجود دارد. پس از اتمام این بخش شما مجبور هستید که به مدت 10 دقیقه محل امتحان را ترک کرده و برای استراحت از آن محل خارج شوید و خود را برای پاسخگویی به مهارت گفتاری (Speaking) و مهارت نوشتاری (Writing) آماده کنید. 

مهارت گفتاری (Speaking): پس از پایان زمان استراحت و بازگشت به محل برگزاری آزمون، زمان پاسخگویی به سوالات بخش مهارت گفتاری (Speaking) است. این بخش معمولا 6 دقیقه زمان می برد که در آن شما می بایست به 2 سوال مستقل (Independent) و 4 سوال ترکیبی (Integrated) پاسخ دهید. سوالات مستقل اینگونه هستند که از شما می خواهند نظر و تجربه شخصی خودتان در مورد یک موضوع را بیان کنید.

برای مثال محبوب ترین کتابی که تا حالا خوانده اید چیست؟ یا بهترین فیلمی که تا به حال دیده اید کدام است؟ و یا نظر شما در مورد تبلیغات تلویزیونی چیست؟ و یا بزرگترین مشکل زیست محیطی حال حاضر جهان چیست؟ در تمامی این موارد شما می بایست از دلایل و داده های ذهنی خودتان برای پاسخ به سوالات استفاده کنید و هیچ جواب خاص و مشخصی برای سوالات وجود ندارد.

اما سوالات ترکیبی به گونه ای طراحی شده اند که شما می بایست بر اساس اطلاعات ارائه شده در صورت سوالات جواب های متناسب با آن ارائه کنید. برای مثال یک کنفرانس کلاسی در مورد علم جانورشناسی برای شما پخش می شود و از شما خواسته می شود که این کنفرانس 3 دقیقه ای را در 60 ثانیه خلاصه کرده و شفاها بیان کنید. و یا دو دانشجو در مورد یک موضوع دانشگاهی در حال مکالمه هستند و از شما خواسته می شود در 60 ثانیه خلاصه ای از ضحبت های این دو نفر را بیان نمایید.

لازم به ذکر است پس از شنیدن سوالات می توانید 15-30 ثانیه در مورد جوابهای آن فکر کنید و یادداشت های لازم را بنویسید و بعد از آن به مدت 45-60 ثانیه فرصت صحبت کردن دارید که صدای شما در این زمان توسط هدست های متصل به کامپیوتر ضبط می شود.

کل مدت زمان پاسخگویی به سوالات مربوط به مهارت گفتاری (Speaking) معادل 20 دقیقه است. یکی از مهمترین تفاوت های آزمون آیلتس با تافل در این بخش است که شما در آزمون آیلتس می بایست به صورت مستقیم با یک شخص انگلیسی زبان صحبت کنید و مهارت گفتاری خودتان را به او نشان دهید و او مستقیما شما را ارزیابی کرده و به عملکرد شما نمره خواهد داد که این فرآیند اصلا شبیه به آزمون iBT تافل (TOEFL) که کاملا اینترنتی برگزار می شود نیست. 

مهارت نوشتاری (Writing): آخرین و شاید مهمترین مهارت در دریافت پذیرش تحصیلی مهارت نوشتاری شما است. این بخش 50 دقیقه زمان میبرد که در آن یک انشا مستقل (Independent) و یک انشا ترکیبی (Integrated) به شما داده می شود. در موضوع انشا مستقل همانند مهارت گفتاری از شما خواسته می شود نظر و یا تجربه خودتان در مورد یک موضوع خاص را بیان کنید.

برای مثال آیا انرژی خورشیدی می تواند مشکل گرمایش زمین را حل کند؟ تحلیل خودتان را بنویسید! و یا اینکه تبلیغات تلویزیونی چه تاثیراتی بر روی کودکان دارد؟. این سوالات پاسخ مشخصی ندارند و تماما به قدرت تحلیل و استدلال شما وابسته هستند.

اما انشا ترکیبی به گونه ای است که یک کنفرانس کلاسی معمولا 5-6 دقیقه ای برای شما پخش می شود و از شما خواسته می شود کلیه اطلاعات بیان شده در کنفرانس را خلاصه کرده و تمام سر فصل های گفته شده توسط استاد را به دقت پوشش دهید. برای پاسخگویی به موضوع انشاء اول معمولا 20 دقیقه و موضوع انشا دوم معمولا 30 دقیقه زمان اختصاص داده می شود و بعد از تایید نهایی توسط شما دیگر امکان اصلاح وجود ندارد.

نمره آزمون تافل (TOEFL) یک عدد بین 0-120 است که هر یک از این چهار بخش نمره ای بین 0-30 دریافت می کنند. در کارنامه ای که شما از موسسه ETS دریافت می کنید نمره هر بخش به تفکیک ذکر می شود و شما می توانید عملکردتان را به صوت جداگانه مشاهده کنید. اما به یاد داشته باشید که سوالات و چگونگی نمره دهی و جواب های صحیح یا غلط به شما ارائه نمی شود.

اگر اعتراضی به نمره خودتان دارید می توانید با پرداخت هزینه مجددا درخواست بررسی بیشتر پاسخ هایتان را داشته باشید. در مواردی مشاهده شده که حتی پس از اعتراض به نمره، نهایتا داوطلب نمره پایین تری نسبت به دفعه اول دریافت کرده است.

پس قبل از ثبت درخواست و پرداخت هزینه از جواب هایی که داده اید اطمینان کامل حاصل کنید. باید بدانید که هیچ نمره قبولی یا رد برای تافل وجود ندارد و این موضوع کاملا بستگی به دانشگاه محل تحصیل و یا محل کار شما دارد. ممکن است یک دانشگاه به هیچ وجه نمره کمتر از 100 را قبول نکند و دانشگاه دیگر نمره 70 یا 80 را برای ورود به مقطع ارشد و یا دکتری کافی بداند.

برخی از دانشگاه ها علاوه بر نمره کلی تافل، از شما می خواهند در یک بخش خاص نمره معینی داشته باشید. برای مثال دانشگاه Auckland University در کشور نیوزلند برای ورود به دوره دکتری بازاریابی از شما می خواهد که حداقل نمره تافل 90 داشته باشید. اما در عین حال این شرط را می گذارد که نمره مربوط به مهارت نوشتاری (Writing) شما نباید کمتر 21 باشد. در این حالت شما علاوه بر نمره کلی زبان می بایست در یک بخش خاص نیز حداقل های مورد نظر دانشگاه را نیز داشته باشید.

همانطور که بیان کردیم آزمون تافل نه تنها سطح زبان انگلیسی بلکه مهارت برقراری ارتباط در محیط علمی و آکادمیک شما را مورد سنجش و ارزیابی قرار می دهد. آمارهای بدست آمده از ایرانیان نشان می دهد که نمره میانگین آنها در این آزمون 85 است و برخی  دیگر از کشورها مانند هند 90، سنگاپور 100 و هلند 102 است.

اما با تلاش و تمرین می توان نمرات بالای 100 را نیز بدست آوریم که داوطلبان ایرانی در سالهای اخیر این توانایی را بارها و بارها نشان داده اند. مراکز برگزار کننده آزمون تافل در شهرهای تهران، اصفهان، ارومیه، قزوین، تبریز، زنجان و یزد وجود دارند و شما می توانید بعد از پرداخت هزینه یکی از این مراکز را انتخاب کرده و آزمون بدهید. لازم به ذکر است هزینه ثبت نام این آزمون در کشور 245 دلار است که شما می توانید از طریق ویزا کارت، مستر کارت، شماره ووچر و یا شرکت های کارگزار این هزینه را پرداخت نمایید.

https://www.goftino.com/c/V8gUw6

گفتگوی بر خط (آنلاین)-همین الان سفارش دهید

آزمون ام کت (MCAT) در سال 2015 به یک فرمت و شکل ثابت رسید که اکنون در سراسر جهان برگزار می شود و زمان تقریبی آن حدوداً 7 ساعت است. نمره این آزمون بین 472-528 دسته بندی می شود که هیئت ارزیاب و مصححان آن از انجمن دانشکده های پزشکی آمریکا (Association of American Medical Colleges) یا همان AAMC انتخاب می شوند.

در سال 1920 زمانی که بیش از 50% از دانشجویان جذب شده در دانشکده های پزشکی آمریکا به عدم موفقیت تحصیلی مواجه شدند، یک استاد دانشگاه و پزشک سرشناس به نام دکتر ماس (Dr. Moss) به همراه دوستان و همکارانش اقدام به طراحی یک آزمون برای ارزیابی دانشجویان پزشکی کردند.

این آزمون به نوعی استعداد تحصیلی دانشجویان پزشکی را در قالب سوالات صحیح و غلط و چند گزینه ای مورد ارزیابی قرار می داد. بخش های این آزمون قدیمی عبارت بودند از حافظه تصویری، حافظه محتوایی، لغت شناسی علمی و آکادمیک، تعاریف علمی و استدلال منطقی میشد. این آزمون در میان جوامع علمی و مراکز آموزشی با عنوان Moss Test شناخته می شد.

با گسترش ابزارهای تکنولوژیک و سیستم های نمره دهی ماشینی، سه تحول عمده در آزمون پزشکی ماس رخ داد. بخش های آزمون به 4 بخش اصلی و کلی تقلیل یافت، تمامی سوالات چند گزینه ای و استاندارد شدند و سیستم نمره دهی کاملا ماشینی و مبتنی بر مجموع نمرات 4 بخش اصلی شد.

بر اساس تحقیق انجام گرفته توسط دانشگاه پنسیلوانیا، شرکت کنندگان در آزمون ام کت (MCAT) دردوره های متفاوتی از تحصیلشان در آن شرکت می کنند. بر اساس آمار ارائه شده توسط این موسسه، 43% از داوطلبان در زمان تحصیل، 44% بین 1 تا سه سال بعد از فارغ التحصیلی و 13 درصد بعد از گذشت 3 سال از زمان فارغ التحصیلی در آزمون شرکت می کنند. اما آخرین به روز رسانی آزمون در سال 2015 به کلی محتوا و مزمون آزمون های قبلی ام کت (MCAT) را تغییر داده و آن را در قالب 4 بخش زیر قرار داد:

پایه شیمیایی و فیزیکی سیستم های بیولوژیک (Chemical and Physical Foundations of Biological Systems): این بخش از آزمون ام کت (MCAT) شامل 59 سوال است که می بایست در 95 دقیقه به آنها پاسخ دهید. سوالات این بخش بر روی مواردی مانند ارگانیسم های زنده، خواص شیمیایی و فیزیکی مواد، زیست شناسی و غیره تمرکز دارد. برخی از سوالات این بخش بگونه ای طراحی شده اند که نیاز به تسلط به مفاهیم آماری و روش تحقیق دارند. بنابراین علاوه بر دانش در زمینه زیست شناسی نیاز است تا حدی بر تجزیه و تحلیل آماری نیز تسلط داشته باشید.

تجزیه و تحلیل انتقادی و قدرت استدلال (Critical Analysis and Reasoning Skill): این بخش در آزمون ام کت (MCAT) بسیار شبیه به بخش وربال در آزمون GRE و GMAT است. این بخش از آزمون معمولا متون انگلیسی 500-600 کلمه ای را در اختیار داوطلبان قرار داده و سوالاتی را از آن مطرح می کند. در این بخش باید به 53 سوال در 90 دقیقه پاسخ دهید. متون ارائه شده در این آزمون طیف وسیعی از مطالب را شامل می شود که معمولا از مقالات و کتاب های علوم اجتماعی و علوم انسانی انتخاب می شود. تفاوت این بخش از آزمون با آزمون های دیگری مثل تافل یا آیلتس این است که طراحان تغییراتی را در متون ایجاد می کنند و مفاهیم را به گونه ای انحرافی تغییر می دهند تا داوطلبان را در انتخاب گزینه ها به اشتباه بیاندازند.

توجه داشته باشید که در زمان انتخاب گزینه ها به هیچوجه به دانش قبلی خودتان اتکا نکنید و تنها متون آزمون را به عنوان مرجع قرار دهید. برای مثال ممکن است شما با چنین جمله ای در متن آزمون مواجه شوید "ایالات متحده آمریکا در 4 سپتامبر 1777 اعلام استقلال کرد" اگر بخواهید بر اساس دانش خودتان به این سوال پاسخ دهید زمان استقلال آمریکا 4 جولای 1776 است و جمله موجود در آزمون اشتباه است ولی توجه داشته باشید ملاک آزمون فقط و فقط متون امتحان است نه دانش شما!! پس به این موضوع دقت کنید.

پایه بیولوژیک و بیوشیمی سیستم های زنده (Biological and Biochemical Foundation of Living Systems): سوالات این بخش بیشتر بر روی مفاهیم سلولی و ملوکولی، ساختار سلول های و ارگانیسم های زنده تمرکز دارد. در این بخش می بایست به 59 سوال طراحی شده در 95 دقیقه پاسخ دهید. توجه داشته باشید سوالات این بخش نیز بسیار شبیه به سوالات بخش اول است اما به هیچ عنوان مطالب یکسانی را پوشش نمی دهند. سعی کنید پیش از آزمون، منابع آن را به دقت مورد مطالع قرار دهید.

پایه روانشناسی، اجتماعی و بیولوژیک رفتار (Psychological, Social and Biological Foundation of Behaviour): این بخش از آزمون ام کت (MCAT) بر روی حوزه رفتارشناسی و مفاهیم اجتماعی و فرهنگی تمرکز دارد. از مفاهیم رفتار و تغییر های رفتاری، تفاوت های فرهنگی و اجتماعی جامعه سوالاتی مطرح می شود. شما باید به 59 سوال در 95 دقیقه پاسخ دهید.

نمره هر بخش از آزمون ام کت (MCAT) بین 118-132 دسته بندی می شود که در نهایت نمره کلی آزمون 427-528 خواهد بود. از زمانی که در آزمون شرکت می کنید تا اعلام نتایج تقریبا 30-35 روز زمان می برد.

هزینه ثبت نام در این آزمون با توجه به محل زندگی شما تعیین می شود. به طور کلی سه منطقه طلایی، نقره ای و برنزی برای ثبت نام کنندگان در آزمون ام کت (MCAT) وجود دارد که مناطق طلایی می بایست 310 دلار، مناطق نقره ای 310 دلار و مناطق برنزی 360 دلار پرداخت کنند. بر اساس نظر طراحان و کارشناسان آزمون ام کت (MCAT)، برای آمادگی کامل این آزمون و مطالعه تمامی منابع 12 هفته با مطالعه 23 ساعت در هفته نیاز است.

https://www.goftino.com/c/V8gUw6

گفتگوی بر خط (آنلاین)-همین الان سفارش دهید

فرآیند پذیرش و چاپ مقالات علمی یک فرآیند بسیار پیچیده و زمان‌بر است که در حد نگارش و آماده سازی مقاله سخت و دشوار است. فرض کنید به عنوان یک پژوهشگر زمان و هزینه بسیار زیادی را صرف نگارش یک تحقیق علمی، یافتن منابع به روز و مناسب، ویراستاری و سابمیت پژوهش‌تان کرده‌اید و قصد دارید آن را در یک ژورنال بین المللی به چاپ رسانده و اعتبار علمی برای خودتان بدست بیاورید.

ولی همیشه این فرآیند به راحتی و با نتیجه مطلوب برای نویسندگان و پژوهشگران همراه نخواهد بود. شاید یکی از سخت‌ترین و ناراحت کننده‌ترین لحظه‌ها برای یک نویسنده دیدن این جمله از طرف ژورنال در پاسخ به سابمیت مقاله باشد: "احتراما به اطلاع شما می‌رساند که بعد از داوری‌های دقیق انجام گرفته بر روی مقاله شما با عنوان Y، متاسفانه این پژوهش از نظر کیفیت و محتوا مناسب چاپ در ژورنال X نمی‌باشد".
اما دلیل اصلی ریجکت شدن مقالات چیست؟ چرا بعد از بررسی‌ها و داوری‌های طولانی (معمولا یک یا دو ماهه) در یک ژورنال، مقاله شما ریجکت می‌شود؟ آیا مقاله‌ای که توسط یک ژورنال ریجکت می‌شود دیگر قابلیت چاپ و پذیرش ندارد؟ آیا بعد از ریجکت شدن مقاله باید بطور کلی مقاله را کنار بگذاریم و سراغ پژوهش دیگری برویم؟ آیا می‌توانیم کاری کنیم که شانس پذیرش مقاله بالاتر برود؟ برای پاسخ به تمامی این سوالات در ارتباط با پذیرش و چاپ مقالات نیاز است که چند نکته کلی را درک کنید.

آمارهای موجود نشان می‌دهد که تعداد مقالات و خروجی‌های علمی و آکادمیک در سال‌های اخیر توسعه چشم‌گیری داشته است و این رشد علمی چیزی در حدود 8-9 درصد در سال است. اما تمامی این مقالاتی که سالانه از طرف ژورنال‌های مختلف پذیرش گرفته و چاپ می‌شوند لزوما دانش جدیدی را ارائه نمی‌کنند.

به عبارت دیگر تعداد ایده‌های جدیدی که سالانه منتشر می‌شوند یقینا از تعداد مقالات منتشر شده کمتر است. حال این موضوع برای یک پژوهشگر چه معنایی دارد؟ معنای آن این است که رقابت برای چاپ مقالات بالا رفته و فرآیند آن زمان‌بر و هزینه‌بر می‌شود چرا که مقالات از نظر ظاهری و محتوایی بسیار شبیه به هم هستند و فاکتورهای دیگری در پذیرش و چاپ مقالات علمی تاثیر گذاشته و به همین دلیل رقابت افزایش می‌یابد.

نکته دوم مربوط به تخصصی‌تر شدن علوم و ژورنال‌های چاپ کننده مقالات است. اگر به مقالات چاپ شده در سال‌های 1980 یا 1970 نگاه مختصری بیاندازید متوجه خواهید شد که اکثریت آن‌ها بر روی عناوین و مباحث کلی در یک شاخه علمی به تحقیق و پژوهش پرداخته اند و بیش‌تر جنبه تئوری پردازانه دارند.

برای مثال مقاله‌ای در مورد اصول مبانی رفتار سازمانی در سال 1972 به چاپ رسیده است که به ایده پردازی و نظریه سازی در مورد رفتار سازمانی و فعالیت سازمان‌های خصوصی و دولتی می‌پردازد. اما در حال حاضر رشته رفتار سازمانی تبدیل به یک شاخه علمی و پژوهشی جداگانه شده است که هزاران گرایش و شاخه علمی دیگر زیر مجموعه خود دارد و پژوهشگران هر کدام در یکی از این حوزه‌ها تخصص دارند. موضوع تخصصی‌تر شدن علوم موجب شده است که داوران و ژورنال‌ها نیز به صورت تخصصی‌تر و دقیق‌تر اقدام به بررسی و چاپ مقالات علمی کنند و در نتیجه فرآیند پذیرش و چاپ را برای پژوهش‌گران دشوارتر کنند.

سومین نکته و مهم‌ترین تغییر در حوزه مخاطبان و مردم رخ داده است که به صورت گسترده‌ای در جستجوی مطالب علمی بوده و قصد دارند از یافته‌های جدید مطلع باشند. شاید یکی از مهم‌ترین عواملی که موجب شده است داوران، ژورنال‌ها و اساتید نسبت به پذیرش و چاپ مقالات علمی سخت‌گیرانه تر رفتار کنند، مردم هستند.

در سال‌های اخیر با توسعه اینترنت و گسترش پایگاه‌های علمی مثل امرالد (Emerald)، الزویر (ٍElsevier)، تیلور اند فرانسیس (Taylor and Francis) و غیره ، مخاطبان این ژورنال‌ها به تدریج افزایش پیدا کرده و ژورنال‌ها سعی کردند برای جلب نظر مردم کارهای با کیفیت‌تر و جذاب‌تری به چاپ برسانند. به همین دلیل با گذشت زمان و با افزایش تعداد مخاطبان، ژورنال‌ها نیز نسبت به فرآیند پذیرش و چاپ مقالات سختگیرتر شدند چرا که به دنبال جذب مخاطبان بیشتری هستند.

حال که دلیل اصلی سخت شدن فرآیند پذیرش و چاپ در ژورنال‌ها را متوجه شدیم نوبت به آن رسیده است که دلایل اصلی ریجکت و یا پذیرش را با هم بررسی کرده و راه حل‌های کاربردی برای افزایش شانس پذیرش و چاپ مقاله را ارائه نماییم.

بر اساس تحقیق انجام گرفته توسط پایگاه علمی الزویر (Elsevier) بر روی داوران ژورنال‌های مختلف، 8 دلیل اصلی از طرف این افراد برای پذیرش مقاله مطرح شده است که عبارتند از:

فراهم کردن یک دیدگاه روشن (insight) در مورد یک موضوع مهم: این بینش روشن ممکن است در برگیرنده یک توضیح دقیق و قابل فهم در مورد مشکلی باشد که برای مدت ها در جامعه بدون راه حل باقی مانده و یا تفسیر داده‌های درون مقاله به شکلی کاربردی و ساده برای مخاطب شود.

راه حل‌های کاربردی برای مدیران و تصمیم گیرندگان: مقالاتی که بتوانند مسیر را برای برنامه‌ریزی و سیاست گذاری مسئولان و تصمیم گیرندگان در کشورهای مختلف تسهیل کننده از جمله پژوهش‌های کاربردی محسوب می‌شوند که احتمال پذیرش و چاپ آن‌ها توسط ژورنال‌ها بسیار بالا می‌رود.
پژوهش‌هایی با تئوری و نظریه قوی: برخی از مقالاتی که در یک حوزه علمی خاص نگارش می‌شوند به دنبال توسعه و بسط دانش در آن حوزه هستند و قصد دارند ابعاد مختلف آن را مورد بررسی قرار دهند. پژوهش‌هایی که بتوانند با بیان نظریات و تئوری‌های نوین در یک شاخه علمی موجب توسعه دانش در آن حوزه شوند از شانس بالاتری برای پذیرش و چاپ برخوردار خواهند بود.

مقالاتی که در برگیرنده سوالات و فرضیات جدید هستند: همانطور که مطلع هستید، سوالات و فرضیات تحقیق موجب جهت دهی به مقاله شما شده و پاسخ به آن‌ها نتایج و خروجی پژوهش را مشخص می‌کنند. در صورتی که نویسنده مقاله بتواند سوالات و فرضیات نوینی در پژوهش خودش مطرح کند که تا پیش از این توسط کسی مورد بررسی قرار نگرفته است، می‌تواند یافته‌های جدیدی را ارائه داده و نظر داوران را برای پذیرش و چاپ مقاله جلب کند.

روش تحقیقی متناسب با موضوع و پیاده شده به شکلی صحیح: در صورتی که فرد نگارنده از روش گردآوری داده‌ها، نمونه‌گیری و یا تحلیل نامناسبی استفاده کرده باشد، نشان‌دهنده این موضوع است که تحقیق وی نتایج قابل قبول و قابل اتکایی ندارد و به‌راحتی توسط داوران ریجکت خواهد‌شد.

هماهنگی بین بخش روش تحقیق و نتیجه‌گیری: یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در زمان نگارش مقاله علمی، بخش بحث و نتیجه‌گیری است. در این بخش پژوهش‌گر می‌بایست درک درستی از آمار داشته و اعداد و ارقام بدست آمده حاصل از نرم‌ افزار آماری را به درستی تفسیر و تحلیل نماید. اگر تفسیر جداول و نمودارها به درستی انجام نپذیرد، در نهایت یافته‌های تحقیق گمراه کننده بوده و کاربردی نخواهد داشت.

ایجاد ارتباط بین نتایج تحقیق شما و پژوهش های گذشته: شاید از کنار این موضوع به سادگی گذر کرده باشید اما بیان نتایج پژوهش‌های پیشین موجب اعتبار بخشی به پژوهش شما شده و در حقیقت مهر تاییدی برای آن محسوب می‌شود. برای مثال اگر یافته‌های تحقیق شما نشان دهد که با پژوهش‌های انجام گرفته توسط چندین نویسنده دیگر در حوزه تخصصی شما مطابقت و هماهنگی دارد، در این شرایط داوران و هیئت ارزیاب در ژورنال بسیار سریع‌تر با یافته‌های پژوهش شما اعتماد کرده و مقاله به چاپ می‌رسد.

مقاله خط سیر خوبی داشته باشد: منظور از این موضوع این است که هماهنگی و انسجام خوبی بین تمامی بخش‌های مقاله از جمله ادبیات موضوع، روش تحقیق، فرضیات، بیان مسئله، نتیجه‌گیری و سوالات تحقیق وجود داشته‌باشد. همین موضوع موجب قابل فهم شدن و جلوگیری از سردرگمی مخاطب خواهد شد.

راهنمای ارسال مقاله علمی به مجلات داخلی و خارجی

یکی از اصلی‌ترین بخش‌ها در فرآیند پذیرش و چاپ مقاله مرحله‌ای است به‌نام انتخاب ژورنال هدف. انتخاب ژورنال نیاز به صرف زمان و مطالعه زیادی دارد و می‌بایست فاکتورهای مختلفی را مورد بررسی قرار دهید. از جمله این فاکتورها می‌توان مدت زمان چاپ، اعتبار ژورنال، پولی بودن یا نبودن ژورنال، کیفیت مقاله شما، ارتباط عنوان تحقیق شما با حوزه پژوهشی ژورنال و غیره اشاره کرد که در سرفصل بعدی به تفصیل در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

اما برای افزایش شانس پذیرش و چاپ، یکی از اصول اولیه رعایت قوانین نگارشی و چاپی در ژورنال مورد نظر است. پس از این‌که ژورنال مورد نظرتان را انتخاب کردید نوبت آن رسیده است که پیش از سابمیت به بخش راهنمای نویسندگان یا Instruction For Author بروید. در واقع مقاله ما بايد در چارچوب مجله هدف تنظيم شود، در غير اين صورت مقاله از جانب سردبير برگشت داده خواهد شد. در این بخش روش فرمت بندی و نحوه آماده سازی مقاله برای سابمیت وجود دارد که به صورت دقیق تهیه و در اختیار نویسندگان قرار گرفته است.

در صورتی که بدون مطالعه این بخش مقاله خودتان را سابمیت کنید به احتمال زیاد توسط سردبیر در همان مرحله مقدماتی ریجکت می‌شود. اما برای اینکه شانس پذیرش و چاپ را بالاتر ببرید و تاثیر مثبتی بر روی سردبیر داشته باشید سعی کنید تمام دستورالعمل را به درستی اجرا کنید. دستورالعمل تنظیم مقاله شامل مواردی مثل فاصله بین خطوط، فونت نگارش، نحوه جدول بندی، نحوه صحیح رفرنس‌دهی، چگونگی آماده سازی چکیده و غیره می‌شود.

نكته مهم: سعی کنید پیش از شروع نگارش مقاله، ژورنال هدف را انتخاب کنید و از ابتدا مطالب آن را در قالب درخواستی مجله تهیه و تدوین نمایید.

صفحه عنوان

یکی دیگر از فرآیندهای ضروری قبل از سابمیت مقاله که معمولا اطلاعات مربوط به آن در بخش Instruction for Author وجود دارد، آماده سازی صفحه عنوان است. بسیاری از ژورنال‌ها قبل از سابمیت مقاله از شما درخواست می‌کنند تا یک فایل جداگانه تهیه کرده و آن را به همراه مقاله اصلی سابمیت کنید. حال این فایل جداگانه چیست و تهیه آن چه ضرورتی در فرآیند پذیرش و چاپ مقاله دارد؟. این فایل جداگانه که صفحه عنوان یا Title Page نام دارد اطلاعات کلی در مورد عنوان تحقیق و نویسندگان را به ژورنال ارائه می‌دهد. برای آماده سازی صفحه عنوان می‌بایست موضوع تحقیق را در بالای صفحه آورده و در زیر آن با فونت کوچک‌تر نام نویسندگان مقاله را به ترتیب میزان مشارکت در تحقیق بیان نمایید. پس از آن افیلیشن (Affiliation) که شامل ایمیل و رتبه علمی و دانشگاه نویسندگان است ذکر می‌شود. در بخش انتهایی و پاورقی صفحه عنوان نیز نام نویسنده مسئول یا Corresponding Author بیان خواهد شد. ضرورت تهیه صفحه عنوان (Title Page) از این جهت است که موجب می‌شود داوران اطلاعی از نام نویسندگان نداشته باشند و تعصب و پیش‌داوری در فرآیند ارزیابی آن‌ها تاثیر نگذارد و Blind Review به درستی انجام گیرد.

نكته مهم: توجه داشته باشید که پس از ارائه فایل به سردبیر ژورنال و مشخص شدن ترتیب و اسامی نویسندگان در صفحه عنوان دیگر امکان تغییر یا اضافه کردن شخص جدید به لیست نویسندگان وجود نداشته و در صورتی که بخواهید این کار را انجام دهید ممکن است فرآیند پذیرش و چاپ مقاله شما با مشکلات جدی مواجه شود.

آماده‌سازی قبل از ارسال

همواره به نویسندگان مقلات علمی که زبان اول آن‌ها انگلیسی نیست توصیه می‌شود که محتوای پژوهش خودشان را از نظر گرامر و دستور زبان بررسی کنند. یکی از عواملی که احتمال ریجکت مقاله شما را بالا می‌برد، وجود غلط‌های املایی و نگارشی زیاد در متن اصلی مقاله است که در نهایت کیفیت کار شما را زیر سوال خواهد برد. سعی کنید برای ویرایش ادبی و گرامری چند مرحله خودتان پژوهش مورد نظر را توسط نرم افزارهای ادیتور زبان انگلیسی مانند Grammarly بررسی کرده و در نهایت برای انجام اصلاحات پایانی کار را به یک فرد با تجربه و مسلط به زبان انگلیسی واگذار کنید.

تهيه نامه همراه cover letter

نامه همراه یا Cover Letter یک فایل جداگانه است که به همراه مقاله در ژورنال مورد نظرتان سابمیت شده و هدف شما از نگارش مقاله و چاپ آن را برای سردبیر ژورنال تشریح می‌کند. نامه همراه ممکن است برای برخی از ژورنال‌ها ضروری بوده و برای برخی دیگر اختیاری باشد. ولی نگارش و تهیه کاورلتر به شما کمک می‌کند که بتوانید تاثیر مثبتی بر سردبیر ژورنال گذاشته و وی را متقاعد به پذیرش و چاپ مقاله کنید. در صورتی که فرمت خاصی برای نگارش آن در ذهن ندارید می‌توانید نمونه‌های آن را مشاهده کرده و با محتوای کلی آن آشنا شوید. سعی کند قبل از نگارش سایت ژورنال را در مورد وجود یا عدم وجود یک قالب استاندارد برای نگارش بررسی نمایید.

ارسال مقاله به مجله submit

پس از انجام تمامی مراحل ذکر شده نوبت به سابمیت مقاله می‌رسد که در بیشتر ژورنال‌ها به شکل آنلاین است. در همین راستا می بایست فایل اصلی مقاله را به همراه فایل های ضمیمه در سایت ژورنال بارگزاری کنید. البته برخی از ژورنال ها برای تسریع در فرایند سابمیت ممکن است از شما درخواست کنند که فایل‌های مربوط به مقاله‌تان را از طریق آدرس ایمیل برایشان ارسال کنید. این آدرس ایمیل معمولا در بخش Instruction for Author در تمامی ژرورنال‌ها وجود دارد که نحوه صحیح سابمیت مقاله را در آن بیان می‌کنند. مراحل آنلاین سابمیت مقاله در تمامی ژورنال‌ها یکسان بوده و پس از ثبت نام اولیه می‌بایست به ترتیب نام نویسندگان، چکیده، واژگان کلیدی و در نهایت فایل‌های آماده شده را بارگزاری نمایید. پس از اتمام سابمیت مقاله به صورت آنلاین یک صفحه اختصاصی در اختیار شما قرار می‌گیرد که به واسطه آن می‌توانید، وضعیت داوری و پذیرش مقاله تان را بصورت مداوم چک کنید.

روند بررسی و داوری مقاله

یکی از استرس آورترین مراحل در چاپ مقاله مربوط به داوری و اعلام نتیجه آن می‌شود. حال که مقاله خودتان را با موفقیت سابمیت کرده‌اید نوبت آن رسیده که منتظر پاسخ ژورنال بمانید. فرآیند پیدا کردن داور و بررسی مقاله ممکن است بسته به ژرونال‌های مختلف و سطح کیفی و علمی آن‌ها بین 1 تا 6 ماه به طول بیانجامد و حتی در شرایط معدودی نیز مشاهده شده که داور برای ارزیابی مقاله شما پیدا نمی‌شود. توجه داشته باشید که تعداد ژورنال‌های معتبری که فرآیند داوری و اعلام نتیجه آن‌ها کمتر از یک ماه زمان می‌برد بسیار انگشت شمار بوده و معمولا پر هزینه هستند. بنابراین سعی کنید در مورد داوری مقاله صبور باشید و در صورتی که فرآیند داوری مقاله بیش‌تر از زمان یاد شده به طول انجامید حتما با سردبیر ژورنال تماس بگیرید.

نتایج داوری مقالات معمولا چهار حالت کلی را شامل می‌شوند: (1) ریجکت (Reject): مقاله شما از نظر محتوایی و کیفیت قابلیت لازم برای چاپ در ژورنال مورد نظر را ندارد، (2) پذیرش با اصلاحات زیاد (Accept with major revise): مقاله شما از نظر محتوایی و کیفی قابلیت چاپ را دارد ولی نیاز به اعمال تغییرات اساسی در ساختار و چهارچوب کلی تحقیق وجود دارد، (3) پذیرش با اصلاحات کم (Accept with minor revise) مقاله شما کیفیت بسیار مناسبی دارد اما نیاز است که تغییرات اندکی در آن اعمال شود و (4) پذیرش (Accept) مقاله شما کاملا مناسب و آماده چاپ است.

زمان داوری

زمان داوری در ژورنال‌های مختلف متفاوت بوده و نباید آن را با پذیرش و چاپ اشتباه گرفت. معمولا ژورنال‌های ISI و ژورنال‌های زیر مجموعه امرالد (Emerald)، الزویر (ٍElsevier)، تیلور اند فرانسیس (Taylor and Francis) و غیره زمان داوری بسیار طولانی و معمولا دقیقی دارند. این ژورنال‌ها حتی پس از داوری زمان زیادی را صرف آماده سازی برای چاپ مقاله می‌کنند که به طور کلی فرآیند داوری و چاپ مقاله ممکن است یک سال به طول بیانجامد. بسیاری از ژورنال‌ها بعد از چاپ یک مقاله در بخش ابتدایی آن اطلاعاتی را در مورد زمان سابمیت مقاله، زمان داوری و زمان چاپ قرار می‌دهند تا نویسندگان قبل از سابمیت مقاله با فرآیند پذیرش و چاپ در ژورنال مورد نظر آشنا شوند.

سرنوشت مقاله پس از داوری
مقاله ما پس از داوری در اختيار سردبير قرار مي‌گيرد. سردبير، محوری‌ترين نقش را در تصميم گيري‌ها بر عهده دارد. وضعيت مقاله پس از تصميم سردبير معمولاً به يكي از صورت‌های زير خواهد بود:
- پذيرش براي چاپ

- پذيرش براي چاپ پس از اصلاحات جزئی

- پذيرش براي چاپ پس از اصلاحات كلی

- بررسي مجدد احتمالی براي چاپ پس از اصلاحات اساسی

- بررسي احتمالي برای چاپ در قالب نامه به سردبير يا گزارش كوتاه

- غير قابل چاپ

اصلاح و بازبيني
مجلات خارجي عمدتاً پس از گذشت 6–3 ماه جواب پذيرش، نياز به اصلاح يا رد مقاله را پس از بررسي توسط داوران ارائه مي‌كنند. ممكن است مقاله ما بدون هيچ‌گونه نياز به تغيير مورد پذيرش قرار گيرد، امااين اتفاق كمتر رخ مي‌دهد. اكثر موارد به بازبيني و اصلاح مقاله نياز پيدا مي‌كنيم. به اين مفهوم كه سردبيربا اعلام پذيرش مشروط مقاله، از ما مي‌خواهد تغييرات جزئی يا كلی را كه براساس نظرات داوران براي ما فهرست گرديده است در مقاله اِعمال كنيم تا مقاله ما مجدداً بررسی شود.

در اين صورت معمولاً يك بازه زماني براي ما تعيين مي‌گردد تا اصلاحات مورد نظر را انجام دهيم. اگر مدت زيادي از زمان ارسال‌مقاله مي‌گذرد، مراجع آن را به روز كنيم. حتی‌المقدور سعي كنيم كار اصلاح را پيش از تمام شدن فرصتي كه در اختيارمان گذاشته شده به پايان رسانيم. چنانچه در مورد خاصي، اصلاح آن‌گونه كه مورد نظر مجله است ممكن نیست، مي‌توانيم با سردبير مكاتبه كنيم و دلايل خود را در اين باره ذكر نماييم. پس از اتمام كار، مجدداً مقاله‌مان را با فرض اين‌كه از نو آن را نوشته‌ايم، مورد بررسي قرار دهيم و پس ازكسب اطمينان از اصلاح كليه موارد اشاره شده از سوي داوران، آن را ارسال نماييم.

پذيرش و چاپ مقاله
پس از آن كه مقاله ما مورد پذيرش قرار گرفت، به خودمان تبريك بگوييم. اعتماد به نفس ارزشمندي كه به دست آورده‌ايم را به عنوان نيروي محركه پژوهش‌هاي بعدي‌مان حفظ كنيم، اما هرگز دچار غرور نشويم. روزانه مقالات صدها محقق مانند ما در سراسر جهان پذيرش مي‌شوند. پس از پذيرش مقاله و پيش از چاپ آن، ويرايش نهايي انجام مي‌شود كه گستردگي آن در مجلات مختلف متفاوت است. اين ويرايش شامل غلط گيري املايي، اصلاح علائم نقطه گذاري، روان سازي جملات، رفع ابهامات گـرامري، و بررسي بخش‌هايي است كه احتمال خطا در آن‌ها زياد است. (چكيده، قسمت‌هاي آماري،شكل‌ها، جدول‌ها و مراجع)

در دفتر سردبيري برخي مجلات، برطرف سازي اين گونه اشكالات به ويراستارفني سپرده مي‌شود.پس از اين مرحله، نسخه آماده براي چاپ مقاله در اختيارمان قرار مي‌گيرد تا براي آخرين بار بررسي ونهايتاً آن را تأييد كنيم. در اين مرحله، مقاله‌ما حتي به لحاظ صفحه آرايي، مانند نسخه‌اي است كه درمجله چاپ خواهد شد.

بايد تك تك لغات را آرام و بسيار دقيق بخوانيم تا كليه غلط‌هاي تايپي احتمالي را،به ويژه در جدول‌ها پيدا كنيم. چنانچه اشتباهي در نسخه چاپ شده در مجله يافت شود، مسئوليت آن تماماً بر عهده خودمان خواهد بود. در اين مرحله مجاز نيستيم تغييرات عمده‌اي ايجاد كنيم. حداكثر مي‌توانيم يك يا دو كلمه را تغيير دهيم. برخي از مجلات دستورالعمل‌هاي خاصي براي اصلاح نسخه پيش ازچاپ مقاله دارند كه بايد به آن‌ها دقيقاً عمل كنیم.

رد شدن مقاله Reject
مقاله ما ممكن است بدون داوري و مستقيماً از جانب سردبير رد شود. رد شدن سريع مقاله علل مختلفي دارد و همواره به معناي كم ارزش بودن مقاله‌ما نيست. ممكن است مقاله اصلاً در حيطه علمي موردعلاقه آن مجله نباشد. اين مشكل به ويژه در مورد مجلات تخصصي و فوق تخصصي پيش مي‌آيد كه علاقمند به چاپ موضوعات خاصي هستند.

البته اين احتمال نيز وجود دارد كه سردبير به دليل كهنه وتكراري بودن موضوع مقاله آن را رد كرده باشد. رعايت نكردن نكاتي كه هنگام تنظيم نامه همراه و بخش‌هاي مختلف مقاله گفته شد نيز در رد شدن مقاله بي‌تاثير نيست. اگر مقاله ما پس از بررسي توسط داوران و جمع‌بندي نظرات آن‌ها مردود تشخيص داده شود، سردبير درقالب يك نامه محترمانه ضمن اعلام اين مطلب، نظرات داوران را به ما منعكس مي‌كند. قبل از تلاش مجدد نظرات داوران را به دقت بررسي كنيم و آن‌ها را در مقاله‌مان اعمال کنیم.

داوران بدون اين‌كه نياز باشد از آن‌ها تشكر كنيد، مقاله ما را خوانده‌اند و عيب و ايرادات آن‌را گرفته‌اند. از اين بابت خوشحال باشيم و بدانيم كه در صورت ارسال مجدد به مجله ديگر، شانس چاپ مقاله مان بيش‌تر مي‌شود. حتي توصيه مي‌شود چنانچه زمان به ما اجازه مي‌دهد، ابتدا مقاله‌مان را براي مجله‌اي كه عامل تأثير نسبتاً بالايی دارد و هر مقاله آن توسط چند داور بررسي مي‌شود، بفرستيم تا از جانب داوران مورد بررسي قرار گيرد، آنگاه (به شرطی كه سريعاً رد نشده باشد) با اعمال نظرات ارائه شده از سوي داوران، مقاله را برای مجله‌ای با عامل تأثير كم‌تربفرستيم.

اين كار، شانس پذيرش را افزايش مي‌دهد. نوشتن نامه به سردبير با هدف عوض كردن تصميم و يا اعتراض نسبت به نظر داوران، معمولاً مشكل را حل نمي‌كند و به اعتبار ما نيز لطمه مي‌زند. چنانچه حدس مي‌زنيم داور مربوطه در چندين مورد دچار اشتباه شده يا گمان مي‌كنيم سوء تفاهم كوچكي پيش‌آمده است، مي‌توانيم نامه محترمانه‌ای به سردبير بفرستيم و استدلال خود را مطرح كنیم. ما مجاز هستيم هر زمان كه صلاح بدانيم، مقاله‌ای را كه ارسال كرده‌ايم، با ارسال يك نامه به سردبيرباز پس بگيريم، هرچند اين كار اعتبار ما را نزد مجله مورد نظر مخدوش می‌كند.

https://www.goftino.com/c/V8gUw6

گفتگوی بر خط (آنلاین)-همین الان سفارش دهید